آمريڪا جي تڏهوڪي (60-1953ع) صدر، جنرل ’ڊوائيٽ آئزن هاور‘ جو ويچار هو، ته فرانس ۽ برطانيا طرفان وچ اوڀر وارين سندن بيٺڪن مان نڪرڻ سبب جيڪو طاقت جو خال پيدا ٿيو آهي، تنهن کي آمريڪا اچي ڀري ۽ گڏوگڏ ان علائقي ۾ ڪميونزم جو ڦهلاءُ به روڪي. سو آمريڪي ڪانگريس، ان ويچار تي هلندي، مارچ 1957ع ۾ هڪ ٺهراءُ منظور ڪيو، جنهن ۾ آمريڪي صدرکي ڪنهن به اهڙي غريب ملڪ کي فوجي ۽ اقتصادي امداد ڏيڻ جا اختيار ڏنا، ان کانسواءِ جنهن مُلڪ ۾ ڪميونزم جي اچڻ جو خطرو موجود هُجي اهڙي تبديليءَ جي نتيجي ۾ علائقي ۾ آمريڪي مفادن کي ڪو لوڏو محسوس ٿئي. جيتوڻيڪ، هيءُ نظريو نالي ۾ ته ”ڪميونزم مُخالف“ حڪمت عمليءَ تي بيٺل هو، پر اصل ۾ ان جو مقصد وچ اوڀر ۽ آفريقا ۾ مصر جي صدر جمال عبدالناصر جو اثر رسوخ گهٽائڻ هو. انهيءَ ويچار پٽاندڙ 1958ع ۾ آمريڪي ۽ برطانيائي فوجن مداخلت ڪري، اُردن ۽ لبنان ۾ اولهه- نواز عرب حڪومتن جي سهائتا ڪئي ۽ ڪُجهه سڻڀا واعدا تُرڪي، ايران ۽ پاڪستان سان به ڪيا ويا. هيءُ نظريو 1956ع ۾ مصر جي صدر جمال ناصر طرفان سوئيز ڪئنال کي قومي ملڪيت ۾ وٺڻ جو ردعمل به سمجهيو وڃي ٿو. ساڳئي وقت ايراني نار ۽ وچ اوڀر ۾ آمريڪا ۽ ان جي اتحادين جا اهم مفاد (vital interests) لڪل هُجڻ جو ڏس به ڏئي ٿو.